Η υπεριδρωσία σχετίζεται με επιβάρυνση της ποιότητας ζωής.

Υπεριδρωσία - Τι είναι;

H υπεριδρωσία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστα αυξημένη εφίδρωση, πάνω από εκείνη που απαιτείται για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Η υπεριδρωσία σχετίζεται με επιβάρυνση της ποιότητας ζωής με ψυχολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές προεκτάσεις.

 

Ταξινόμηση 

 
Η υπεριδρωσία μπορεί είτε να είναι γενικευμένη, ή εντοπισμένη. Τα χέρια, τα πόδια, οι μασχάλες, και η περιοχή της βουβωνικής χώρας είναι  οι περιοχές με το μεγαλύτερο αριθμό ιδρωτοποιών αδένων. Όταν η υπερβολική εφίδρωση είναι εντοπισμένη (π.χ. τις παλάμες, τα πέλματα, το πρόσωπο, μασχάλες, το τριχωτό της κεφαλής) αναφέρεται ως πρωτοπαθή υπεριδρωσία ή εστιακή υπεριδρωσία. Η υπερβολική εφίδρωση που αφορά ολόκληρο το σώμα ονομάζεται γενικευμένη υπεριδρωσία ή δευτεροπαθή υπεριδρωσία. Είναι συνήθως το αποτέλεσμα κάποιας άλλης, υποκείμενης  κατάστασης. Η πρωτοπαθής ή εστιακή υπεριδρωσία μπορεί να κατηγοριοποιηθεί περαιτέρω με βάση την περιοχή που επηρεάζεται, για παράδειγμα παλαμοπελματιαία  υπεριδρωσία (συμπτωματική εφίδρωση μόνο στα χέρια ή τα πόδια) ή γευστική υπεριδρωσία (εφίδρωση του προσώπου ή του στήθους λίγα λεπτά μετά την κατανάλωση ορισμένων τροφών). Η υπεριδρωσία μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί από την έναρξη, είτε εκ γενετής (παρούσα κατά τη γέννηση) ή επίκτητη (αρχίζει αργότερα στη ζωή). Η πρωτοπαθής ή εστιακή υπεριδρωσία συνήθως ξεκινά κατά την εφηβεία ή και ακόμα νωρίτερα και φαίνεται να κληρονομείται με αυτοσωματικό κυρίαρχο γενετικό χαρακτηριστικό. Θα πρέπει να διακρίνεται από τη δευτεροπαθής υπεριδρωσία, η οποία μπορεί να ξεκινήσει σε οποιοδήποτε στιγμή στη ζωή. Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία μπορεί να οφείλεται σε διαταραχή του θυρεοειδούς ή της υπόφυσης, σε σακχαρώδη διαβήτη, όγκους, ουρική αρθρίτιδα, την εμμηνόπαυση, σε ορισμένα φάρμακα, ή δηλητηρίαση από υδράργυρο.

  Αίτια

Η αιτία της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας είναι άγνωστη, αν και ορισμένοι ισχυρίζονται ότι προκαλείται από υπερδραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Άγχος ή διέγερση μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση για πολλούς πάσχοντες. Οι ασθενείς αναφέρουν ότι αγχώνονται επειδή ιδρώνουν και στη συνέχεια ιδρώνουν περισσότερο. Άλλοι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο, συμπεριλαμβάνουν ορισμένα τρόφιμα και ποτά, τη νικοτίνη,τη καφεΐνη, και μυρωδιές.

Πρωτοβάθμια υπεριδρωσία αίτια

Ιδιοπαθής μονόπλευρη περιγεγραμμένη υπεριδρωσία
Συσχέτιση με:

Μπλε σπίλο
Γλομαγγείωμα
Σύνδρομο poems
Σύνδρομο καύσου ποδιού
Καυσαλγία

Παχυδερμοπεριόστωση

Προκνημιαίο μυξοίδημα

Γευστική εφίδρωση σχετίζεται  με:

Εγκεφαλίτιδα
Συριγγομυελία
Διαβητική νευροπάθεια
Έρπητα ζωστήρα
Μαγουλάδες
Αποστήματα παρωτίδας
Θώρακική συμπαθεκτομή

 

Δευτεροπαθής (γενικευμένη) υπεριδρωσία έχει πολλές αιτίες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων τύπων καρκίνου, διαταραχών του ενδοκρινικού συστήματος, λοιμώξειων, και φαρμάκων.

Καρκίνοι που έχουν συσχετιστεί με την ανάπτυξη του δευτερογενούς υπεριδρωσίας συμπεριλαμβάνουν το λέμφωμα, φαιοχρωμοκύττωμα, καρκινοειδείς όγκοι (με αποτέλεσμα καρκινοειδές σύνδρομο), και όγκους εντός της θωρακικής κοιλότητας.

Ενδοκρινικό. Ορισμένες ενδοκρινικές καταστάσεις προκαλούν δευτεροπαθή υπεριδρωσία συμπεριλαμβανομένου του σακχαρώδους διαβήτη (ειδικά όταν τα σάκχαρα στο αίμα είναι χαμηλά), ακρομεγαλία, υπερυποφυσισμός, και διάφορες μορφές ασθενειών του θυρεοειδούς.

Φάρμακα όπως εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (π.χ., σερτραλίνη), τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, οπιοειδή, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), γλυβουρίδη, ινσουλίνη, αγχολυτικοί παράγοντες, αδρενεργικούς αγωνιστές, και χολινεργικοί αγωνιστές.

Σε άτομα με ιστορικό τραυματισμών του νωτιαίου μυελού

Ορθοστατική υπόταση

Μετατραυματική συριγγομυελία

Συσχέτιση με περιφερικές νευροπάθειες

Οικογενής δυσαυτονομία
Συγγενής δυσλειτουργία του αυτονόμου με καθολική απώλεια του πόνου
Έκθεση στο κρύο, σύνδεση με πιθανές βλάβες του εγκεφάλου

Επεισοδιακή με υποθερμία (Hines και το σύνδρομο Bannick)
Επεισοδιακή χωρίς υποθερμία
Οσφρητικός

Συσχέτιση με συστηματικά ιατρικά προβλήματα
νόσου του Πάρκινσον
ινομυαλγία
Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
Ανησυχία
κατάσταση της εμμηνόπαυσης
Νυχτερινές εφιδρώσεις

Βρεφική ακροδυνία που προκαλείται από τη χρόνια έκθεση σε υδράργυρο χαμηλής δόσης, οδηγώντας σε συσσώρευση κατεχολαμινών και καταλήγοντας σε μια κλινική εικόνα που μοιάζει με φαιοχρωμοκύττωμα.

 

Διάγνωση

 

Συμμετρία της υπερβολικής εφίδρωσης σχετίζεται με πρωτοπαθή υπεριδρωσία. Εάν η υπερβολική εφίδρωση επηρεάζει μόνο τη μία πλευρά του σώματος είναι ένδειξη δευτεροπαθούς υπεριδρωσίας και συνιστάται περαιτέρω έρευνα για ανεύρεση νευρολογικής αιτίας.

 

Θεραπεία

Φαρμακευτική

Το χλωριούχο αλουμίνιο χρησιμοποιείται ευρέως στα αποσμητικά. Ωστόσο, υπεριδρωσία απαιτεί πολύ υψηλότερη συγκέντρωση του συστατικού. Αυτά τα αποσμητικά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά για τη θεραπεία της μασχαλιαίας περιοχής. Κανονικά διαρκεί περίπου τρεις έως πέντε ημέρες για να δούμε βελτίωση. Η πιο συνηθισμένη παρενέργεια είναι ερεθισμός του δέρματος. Για σοβαρές περιπτώσεις της πελματιαίας και παλαμιαίας υπεριδρωσία, έχει σημειωθεί κάποια επιτυχία με συντηρητικά μέτρα, όπως μεγαλύτερης συγκέντρωσης αντιιδρωτικά χλωριούχου αλουμινίου. Αντιχολινεργικά, από το στόμα, χρησιμοποιούνται μερικές φορές για τη θεραπεία τόσο της γενικευμένης όσο και της εστιακής υπεριδρωσίας. Σε αυτά περιλαμβάνεται η  προπανθελίνη, το βρωμίδιο του γλυκοπυρρονίου, η οξυβουτυνίνη, η μεθανθελίνη, και η βενζατροπίνη. Η χρήση αυτών των φαρμάκων πρέπει να περιορίζεται λόγω πιθανών παρενέργειων, όπως ξηροστομία, κατακράτηση ούρων, δυσκοιλιότητα, και οπτικές διαταραχές όπως μυδρίαση και κυκλοπληγία. Για τους ανθρώπους που βρίσκουν υπεριδρωσία τους επιδεινώνεται από το άγχος (δημόσιες ομιλίες, θεατρικές παραστάσεις, ειδικές εκδηλώσεις, όπως γάμοι, κλπ), η λήψη ενός αντιχολινεργικού πριν από την εκδήλωση μπορεί να είναι χρήσιμη.

Επεμβατική

Ενέσεις αλλαντικής τοξίνης τύπου Α, (Αλλαντική τοξίνη - Dysport) μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εμποδιστεί ο νευρωνικός έλεγχος των ιδρωτοποιών αδένων. Η επίδραση μπορεί να διαρκέσει 3 έως 9 μήνες, ανάλογα με τη θέση των ενέσεων. Η διάρκεια της ευεργετικής επίδρασης στην πρωτοπαθή υπεριδρωσία των παλαμών αυξάνεται με την επανάληψη των ενέσεων. Οι ενέσεις Αλλαντική τοξίνη τείνουν να είναι επώδυνες. Διάφορα μέτρα έχουν δοκιμαστεί για την ελαχιστοποίηση του πόνου, ένα εκ των οποίων είναι η εφαρμογή του πάγου.

Χειρουργική

Πέραν της χειρουργικής αφαίρεσης των αδένων που παρουσιάζεται σε άλλο κεφάλαιο, η άλλη κύρια χειρουργική επιλογή είναι ενδοσκοπική θωρακική συμπαθεκτομή (ETS), με καυτιριασμό, κόψιμο, ή σφίξειμο του θωρακικού γάγγλιο στην κεντρική συμπαθητική αλυσίδα που τρέχει παράλληλα με την σπονδυλική στήλη. Θεωρείται γενικά ένα ασφαλής μέθοδος, και οι περισσότεροι ασθενείς είναι ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης.

Πρόγνωση

Η υπεριδρωσία μπορεί να έχει συνέπειες, όπως κρύα και υγρά χέρια, αφυδάτωση και λοιμώξεις του δέρματος λόγω διαβροχής. Μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στην προσωπική-συναισθηματική ζωή. Οι πάσχοντες είναι σε συνεχή επίγνωση της κατάστασής τους και προσπαθούν να τροποποιήσουν τον τρόπο ζωής τους. Πολλές εργασίες ρουτίνας μπορεί να οδηγήσουν σε δυσανάλογο βαθμό εφίδρωσης. Το ασφαλές πιάσιμο αντικειμένων, π.χ. μαχαίρι δεν είναι εφικτό. Οι πάσχοντες αποφεύγουν καταστάσεις όπου θα έρθουν σε φυσική επαφή με τους άλλους, όπως χαιρετισμό με μια χειραψία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, τα πουκάμισα πρέπει να αλλάζουν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας και να απαιτούνται πρόσθετα ντους και τα δύο για να αφαιρεθεί ο ιδρώτας και η οσμή του σώματος. Εμφανίζονται η επιδεινώνονται προβλήματα όπως η ακμή, πιτυρίδα, ή το πόδι του αθλητή. Η υπερβολική εφίδρωση των ποδιών καθιστά δύσκολο για τους ασθενείς να φορούν ανοιχτά παπούτσια, πέδιλα γιατί μπορεί να γλιστρήσουν. Ο κίνδυνος της αφυδάτωσης μπορεί να περιορίσει την ικανότητα ορισμένων πάσχοντες να λειτουργούν σε εξαιρετικά ζεστές (ειδικά αν είναι και υγρές) συνθήκες. 

 

Χειρουργική αντιμετώπιση ιδρωταδενίτιδας και υπερδρωσιας

Υπερδρωσία
Η υπεριδρωσία αποτελεί ένα συχνό πρόβλημα ιδιαίτερα ενοχλητικό που αφορά και τα δύο φύλλα. Η αντιμετώπιση της γίνεται είτε με τοπική εφαρμογή φαρμάκων που μειώνουν την ένταση του φαινομένου, είτε με ενέσεις αλλαντικής τοξίνης (Αλλαντική τοξίνη) στην περιοχή (συνήθως μασχάλες, χέρια). Ένα μόνιμο αποτέλεσμα στην ιπεριδρωσία της μασχαλιαίας χώρας προσφέρει η αφαίρεση τμήματος δέρματος της περιοχής μαζί με μέρος των ιδρωτοποιών αδένων. Γίνεται με τοπική αναισθησίακαι αφήνει μια ελάχιστα ορατή ουλή.

Ιδρωταδενίτιδα
Η ιδρωταδενίτιδα αποτελεί συχνά ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που μειώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Αν και υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλόγές συχνά αυτές αδυνατούν να αντιμετωπίσουν βαρειές μορφές της νόσου. Η χειρουργική αφαίρεση τμήματος της περιοχής και η επούλωση της κατά δεύτερο σκοπό αποτελούν μέθοδο εκλογής για τις ανθεκτικές στις κλασσικές θεραπείες μορφές της νόσου